آن که گفت: آری!

نوشته شده توسط راوی در 1395/08/07

 

قُلْنَا احْمِلْ فِیهَا … أَهْلَکَ1

اهلی مان کن؛

تا جا نمانده ایم

از کشتی_نجات تو؟!




دستگیری و نجات گمراهان کار حسین علیه‌السلام است.

این تعبیر زیبایی که ظاهراً از پیغمبر اکرم صلی‌الله‌علیه‌و‌آله است که «إن الحسین مصباح الهدی و سفینة النجاة»

چقدر زیبا است! سفینه نجات به تعبیر ساده، آن قایقی است که غریق را نجات می‌دهد.

یک وقت هست که در دریا افتاده‌ای و خودت به چیزی متمسک می‌شوی و بیرون می‌آیی؛

اما یک وقت هست که کسی دستت را می‌گیرد و بیرون می‌کشد؛ این «قایق نجات» است.

یعنی کسانی را که دارند غرق می‌شوند و از وادی انسانیت و الهیت خارج می‌شوند، دست‌هایشان را می‌گیرد و بیرون می‌کشد.

قایق نجات کارش همین است دیگر!

یعنی نمی‌گوید دستت را به من بده، بلکه خودش دست غریق را می‌گیرد و از ورطه هلاکت بیرون می‌کشد.

1- سوره مبارکه هود آیه 40

 

آیت الله مجتبی تهرانی رحمه الله علیه،سلوک عاشورایی، منزل اول: تعاون و همیاری، (چاپ اول: تهران، مؤسسه فرهنگی- پژوهشی مصابیح الهدی، 1390)،صص 84 تا 88