شَهْرَ رَمَضانَ، شَهْرَ الصِّيامِ، وَ شَهْرَ الِاْسْلامِ، وَ شَهْرَ الطَّهُورِ، وَ شَهْرَ التَّمْحيصِ

ماه مبارک رمضان، ماه صیام و روزه داری، ماه اسلام، ماه پاکیزگی از آلودگی‏ها، ماه رهایی از گناهان 

ماه رمضان‏ جديد آمد. بايد مواظب باشيم و به خودمان فكر كنيم، ولى مانند كسى هستيم كه به حمام آمده است، ولى نه براى تطهير، كه براى بازى.

وقتى بچه بوديم، نزديك عيد كه مى ‏شد، ما را به حمام مى‏ فرستادند.

چند تا بچه بوديم، بدجنس و بازى ‏گوش. گاهى سه ساعت در حمام مى‏ مانديم؛ آن هم حمام‏ هاى قديمى كه خزينه داشت. همديگر را مى ‏زديم و پوست همديگر را مى ‏كنديم و صاحب حمامى چقدر ما را دعوا مى ‏كرد!

بعضى وقت‏ ها هم بيرونمان مى ‏كرد، ولى وقتى مى ‏آمديم خانه، پشت گوش‏ ها و پاهامان همه كثيف مانده بود. مادر ما هم كه خيلى دقيق بود، پشت گوش‏ ها و آرنج ‏هاى ما را نگاه مى ‏كرد و مى ‏پرسيد: اينها چيه؟!

ما را تنبيه مى ‏كرد و گريه مى ‏كرديم.

ما حمّام رفته بوديم، اما بازى كرده بوديم. در مقام تطهير نبوديم.

رمضان‏ ها آمده و رفته، امّا ما لَعْبِ به رمضان داشته ‏ايم و جدّى نبوده ‏ايم.

ماه رمضان كه شهر طهور، شهر تمحيص، ماه طهارت، ماه شستشو است، اما ماه شستشوى ما نبوده است.‏

منبع:اخبات، علی صفایی حائری، ص 30